24-uursrace 2006

Bemanning:

Van links naar rechts:

Gerrit Boersma, Yskandar de Kleine (coschipper), Steven Trooster, Michel de Vries (navigator) en Ron de Vries (trimmer).

Het is weer dezelfde procedure als andere jaren:
In Medemblik op vrijdagochtend verzamelen waar het Regattacentrum uitstekende faciliteiten heeft om op Internet de wind in de gaten te houden.
Het belooft een race te worden met weinig wind uit het noordwesten. In het noorden zit de meeste wind dus gaan we niet starten op het zuidelijk deel. Uiteindelijk beslissen we om in Medemblik te starten met als plan omstreeks middernacht vanuit Kornwerderzand het wad op te gaan. Met een voorspelling van meer dan 10 knopen wind op de Wadden en Noordzee moeten we een rondje eilanden kunnen varen in één tij.

Als Michel, Gerrit, Yskandar en Steven gearriveerd zijn, drinken we koffie tijdens ons palaver waarna Michel en ik nog even het Internet raadplegen voor de laatste windvoorspellingen.

Daarna maken we een trainingsrondje waarbij alles nog even wordt doorgenomen, inclusief spinnakeren.

Michel, bedrijfsleider van een grote Mediamarkt, hier aan het trimmen van de spi. (Foto rechts)

De bemanning zorgt ervoor dat de schipper ook eens op de foto komt. (Foto rechts)

Aan het eind van de middag komt Ron aan boord en kunnen we met de complete bemanning aan het diner.

De start is vlak voor de haven van Medemblik.
Een halvewindse start naar de eerste boei.
In het midden de Andromeda.
(Foto: Diana Bogaards)

Ron (systeembeheerder) doet eigenlijk nooit mee met de 24-uurs-race. Hij is een echte korte baan-racer en is dan ook stomverbaasd dat er met de naburige boot overlegd wordt hoe we van plan zijn de boei te ronden.

Eén van de laatste rakken in het noorden van het IJselmeer is nog een mooi spinnakerrak (met Ron aan de lijschoot) alvorens we op weg gaan naar de sluis.

Bij het invaren van de haven van Kornwerderzand komen we bijna klem te zitten met de naburige boot, maar we kunnen vlot meeschutten met een groepje van een stuk of zes boten naar de waddenzee.

De tonnen van het Molenrak, dat vlak langs de kust van Texel loopt, moeten allemaal gevolgd worden. De ebstroom in het molenrak gaat ongemerkt over in de vloedstroom en eigenlijk hadden we daar even iets eerder moeten zijn, want het stukje naar de MG-boei is wel even lastig naar het westen met de stroom naar het noordoosten.
Als deze om een uur of 7 gerond is, heb ikzelf eindelijk ook gelegenheid om te gaan slapen.
De anderen houden zich prachtig aan het wachtschema en het ontbreekt nimmer aan alerte zeilers en roergangers.
Een paar uur later zijn we al in de Vliestroom. Steeds met spinnaker die er pas weer afgaat bij Kornwerderzand. Het loopt allemaal heel vlot op de noordzee met alle stroom mee.

Op de foto boven:
Yskandar (bedrijfsleider van een schildersbedrijf) in de Stortemelk met op de achtergrond Vlieland.

Spinnakeren op de Noordzee.

In de Blauwe Slenk kondigt de kentering zich al aan. We varen door een enorm wierveld met allemaal rommel erin zoals plastic en touw etc. Er valt niet veel aan te ontkomen.
Als er het een en ander in ons roer blijft hangen, gaat Ron te water met de pikhaak en probeert zo veel mogelijk de rommel weg te halen.
Er blijft volgens ons nog wel wat hangen, want we gaan niet zo hard meer. Maar dat kan ook liggen aan het wegvallen van de wind.

Bij ons in de buurt is een schip dat werkelijk álle tonnen van de geul op de verkeerde manier rondt. Alle bochten worden afgestoken. Zouden ze nog met de race meedoen? of hebben ze het al opgegeven en varen ze gewoon lekker terug zolang het nog zeilbaar is. Overigens zitten er wel een goed stel zeilers op die boot, want ze houden de spi goed vol en de vaart er in.

De stroom is merkbaar omgedraaid als we bij de Pollendam komen, maar gelukkig hebben we nu weer wat meer wind om het laatste stukje naar Harlingen te overbruggen voordat we op de Boontjes een fikse stroom meekrijgen.
We zijn aan de late kant, maar alles is nog mogelijk om terug te komen.

Op de foto Ron met Harlingen in zicht.

In de verte op het IJselmeer pakken donkere wolken zich samen en we hopen op noodweer met windkracht 8. Het is niet denkbeeldig dat 's middags de wind gaat opsteken. Op een van de vorige 24-uurs-races hebben we wel eens een aanwakkerende wind gehad tot 40 knopen.

Bij het wachten voor de sluis varen we een rondje achteruit om het eventueel aangehangen wier kwijt te raken. Daarbij gaan we ook navraag doen bij de boot die alle tonnen verkeerd rondt (op één na die ze goed hebben gerond). Zij blijken nog steeds in de race te zijn en we verwijzen naar de wedstrijdbepalingen punt 5.1. Als achteraf de finisch toch niet gehaald wordt, trekken we ons protest in.

Na het passeren van de sluis komen we in een ander klimaat. Het water ritselt niet meer en het ziet er groen van de algen. We mogen blij zijn dat we de hele dag lekker gevaren hebben op helder water zonder vliegen.

De tijd verstrijkt en op het moment dat we redelijkerwijs de finish niet meer kunnen halen ook al zou de wind opsteken, starten we de motor en tuigen we af.

Tijdens de vaart naar Medemblik gaan we uitgebreid dineren met een salade vooraf en daarna pannenkoeken met alles erop en eraan en koffie toe.

Bij Medemblik gekomen, treffen we een `bevroren` wedstrijd waar iedereen zijn best doet om nog binnen de tijd over de finish te komen.

Hoeveel schepen zouden er nog de finish kunnen halen? Steven doet een schatting en gokt op de helft. Steven is in het dagelijks leven account manager.

Ondanks deze sneue afloop van de
24-uurs-race 2006 kunnen we terugkijken op een prachtige tocht!

Klik hier voor de uitslagen.

Op zondag varen mijn man (Mijnte Kamminga op de foto) en ik weer met rompsnelheid terug naar Harlingen.
Windkracht 5, waar we de dag tevoren nog lagen te dobberen!